ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΣΩΣΤΟΥ-ΛΑΘΟΥΣ ΣΤΟ ΚΕΦ. 7
[ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ 2000-2017]
1.
Ο σ δεσμός είναι ισχυρότερος του π δεσμού, διότι στην περίπτωση του σ δεσμού επιτυγχάνεται μεγαλύτερη επικάλυψη τροχιακών από την περίπτωση του π δεσμού.
2.
Το πολυμερές [-CH2−CH=CH−CH2-−]ν προέρχεται από πολυμερισμό της ένωσης CH3CH=CHCH3
3.
Το HCl αντιδρά τόσο με τη μεθυλαμίνη (CH3NH2) όσο και με το αιθένιο (CH2=CH2).
4.
Στο μόριο του αιθυλενίου, τα δύο άτομα C συνδέονται μεταξύ τους με ένα σ δεσμό του τύπου sp2–sp2 και ένα π δεσμό.
5.
Οι π δεσμοί είναι ασθενέστεροι των σ δεσμών.
6.
Το ιόν CH3O– στο νερό συμπεριφέρεται ως βάση κατά Bronsted-Lowry.
7.
Στο μόριο του αιθενίου υπάρχει ένας δεσμός π, ενώ στο μόριο του πολυαιθενίου υπάρχουν μόνο δεσμοί σ.
8.
Στο μόριο του αιθυλενίου κάθε άτομο άνθρακα έχει τρία sp2 υβριδικά τροχιακά.
9.
Στο μόριο του προπινίου CH3≡C −CH υπάρχει ένας π δεσμός.
10.
Υβριδισμός είναι ο γραμμικός συνδυασμός (πρόσθεση ή αφαίρεση) ατομικών τροχιακών προς δημιουργία νέων ισότιμων ατομικών τροχιακών (υβριδικών τροχιακών).
11.
Στο προπίνιο, CH3−C ≡CH , και τα τρία άτομα άνθρακα είναι συνευθειακά.
12.
Η πλευρική επικάλυψη p-p ατομικών τροχιακών δημιουργεί π δεσμούς.
13.
Όλοι οι δεσμοί στο μόριο της ακεταλδεΰδης (CH3CHO ) είναι σίγμα δεσμοί (σ).
14.
Κατά την προσθήκη ΗCl στο προπίνιο, προκύπτει ως κύριο προϊόν το 1,2–διχλωροπροπάνιο.
15.
Κατά την προσθήκη Na σε αιθανόλη, παρατηρείται έκλυση αερίου.
16.
Το (COONa)2 οξειδώνεται από το KMnO4 με την παρουσία Η2SO4.
17.
Με πολυμερισμό της ένωσης 1,3-βουταδιένιο προκύπτει το πολυμερές: (–CH2-C(CH3)=CHCH2-)ν
18.
Από την αντίδραση της μεθανάλης (ΗCHO) με το κατάλληλο αντιδραστήριο Grignard μπορεί να προκύψει η μεθανόλη (CH3OH).
19.
Προπίνιο με περίσσεια HCl, προκύπτει ως κύριο προϊόν το 1,2–διχλωροπροπάνιο.
20.
Προϊόν οξείδωσης του HCOOH είναι το CO2
21.
Η αφυδραλογόνωση του 2–χλωροβουτανίου δίνει ως κύριο προϊόν το 2–βουτένιο.
22.
Η προσθήκη νερού στην ένωση CH ≡CH δίνει ως τελικό προϊόν τη σταθερή ένωση CH2=CHOH.
23.
Κατά την επίδραση αντιδραστηρίου Grignard (RMgX) σε κετόνη και υδρόλυση του προϊόντος προκύπτει πρωτοταγής αλκοόλη.
24.
Η φαινόλη (C6H5OH) αντιδρά με υδατικό διάλυμα NaΟΗ.
25.
Κατά την αντίδραση αλκυλαλογονιδίου με αλκοξείδιο του νατρίου (RONa) σχηματίζεται αιθέρας
26.
Οι αλκοόλες (ROH) αντιδρούν με Na.
27.
Οι δευτεροταγείς αλκοόλες οξειδώνονται σε κετόνες.
28.
Σύμφωνα με τον κανόνα του Markovnikov: όταν ένα μόριο ΑΒ προστίθεται στο διπλό δεσμό ενός μη συμμετρικού αλκενίου, το κύριο προϊόν της αντίδρασης είναι αυτό που προκύπτει από την προσθήκη του θετικού τμήματος (το οποίο είναι συνήθως Ηδ+) στον άνθρακα με τα λιγότερα υδρογόνα.
29.
Σύμφωνα με τον κανόνα του Saytseff, κατά την απόσπαση μορίου ΗΑ από οργανική ένωση, το Η αποσπάται ευκολότερα από το 3ο γες άτομο άνθρακα και λιγότερο εύκολα από το 2ογες.
30.
Η αντίδραση μιας οργανομαγνησιακής ένωσης με κετόνη δίνει ως προϊόν οργανικό οξύ.
31.
Η αιθανάλη (CH3CHO) είναι δραστικότερη από την μεθανάλη (ΗCHO) στις αντιδράσεις προσθήκης.
32.
Το ανιόν CH3CH2O−- είναι ισχυρότερη βάση από ανιόν CH3COO−-
33.
Όλες οι αλκοόλες με μοριακό τύπο C4H9OH μπορούν να παρασκευαστούν με αναγωγή καρβονυλικής ένωσης
34.
Το CH3COOH είναι ισχυρότερο οξύ από την C6H5OH.
35.
Τα R – X είναι πολύ δραστικές ενώσεις.
36.
Η προσθήκη Br2 στο αιθένιο είναι αντίδραση οξειδοαναγωγής.
37.
Όλες οι αλκοόλες με μοριακό τύπο C4H10O οξειδώνονται χωρίς διάσπαση της ανθρακικής αλυσίδας.
38.
Η μεθανάλη με προσθήκη αντιδραστηρίου Grignard και υδρόλυση δίνει δευτεροταγή αλκοόλη.
39.
Οι δευτεροταγείς αλκοόλες οξειδώνονται σε κετόνες.
40.
Κατά την επικάλυψη p-p ατομικών τροχιακών προκύπτουν πάντοτε π δεσμοί.
41.
Κατά τον υβριδισμό ενός s και ενός p ατομικού τροχιακού προκύπτουν δύο sp υβριδικά τροχιακά.
42.
Η αντίδραση αλκυλαλογονιδίου με αλκοξείδιο του νατρίου (RONa) οδηγεί στον σχηματισμό εστέρα.
43.
Τα αντιδραστήρια Grignard αντιδρούν με το νερό και δίνουν αλκάνια.
44.
Στο HC ≡≡CH τα δύο άτομα του άνθρακα συνδέονται μεταξύ τους με ένα σ και δύο π δεσμούς.
45.
Κατά τις αντιδράσεις προσθήκης σε διπλό δεσμό άνθρακα–άνθρακα, ο υβριδισμός των ατόμων C του διπλού δεσμού μεταβάλλεται από sp2σε sp3
46.
Τα υβριδικά τροχιακά έχουν την ίδια ενέργεια, μορφή και προσανατολισμό με τα ατομικά τροχιακά από τα οποία προκύπτουν.
47.
Η μεθυλαμίνη (CH3NH2) αντιδρά με HCl.
48.
H προσθήκη Η2 στην CH3COCH3 δίνει 1–προπανόλη.
49.
Το αντιδραστήριο Fehling (Φελίγγειο υγρό) είναι αμμωνιακό διάλυμα AgNO3.
50.
Η αντίδραση αλκυλαλογονιδίου με αλκοξείδιο του νατρίου (RONa) οδηγεί στο σχηματισμό κετόνης.
51.
Τα αντιδραστήρια Grignard αντιδρούν με κετόνες και μετά από υδρόλυση του ενδιάμεσου προϊόντος δίνουν δευτεροταγείς αλκοόλες.
52.
Οι πρωτοταγείς αλκοόλες οξειδώνονται σε κετόνες.
53.
Η προπανόνη οξειδώνεται από το αντιδραστήριο Tollens (αμμωνιακό διάλυμα AgNO3).
54.
Το Buna είναι ένα πολυμερές που προκύπτει από πολυμερισμό του αιθυλενίου.
55.
Η ένωση με τύπο RC ≡Ν ανήκει στις αμίνες.
56.
Τα αντιδραστήρια Grignard αντιδρούν με HCH=Ο και μετά από υδρόλυση του ενδιάμεσου προϊόντος, δίνουν δευτεροταγή αλκοόλη
57.
Οι αμίνες αντιδρούν με το HCl και δίνουν τα αντίστοιχα άλατα
58.
Τα αλκυλαλογονίδια αντιδρούν με αλκοξείδια του νατρίου (RONα) και δίνουν αιθέρες.
59.
Η ένωση CH3CH2CN ονομάζεται αιθανονιτρίλιο.
60.
Τα αντιδραστήρια Grignard δίνουν αντιδράσεις προσθήκης με καρβονυλικές ενώσεις.
61.
Τα αλκοξείδια του νατρίου είναι βάσεις κατά Brοönsted-Lowry.
62.
Κατά την προσθήκη Η2 σε κετόνες παράγονται πρωτοταγείς αλκοόλες.
63.
Το υδατικό διάλυμα της φαινόλης είναι όξινο.
64.
Κατά την προσθήκη Η¬2 σε νιτρίλιο παράγεται αμίνη.
65.
Οι αλκοόλες αντιδρούν με ΝaΟΗ.
66.
Το μεθανικό οξύ μπορεί να αποχρωματίσει όξινο διάλυμα υπερμαγγανικού καλίου.
67.
Με αναγωγή καρβονυλικών ενώσεων προκύπτουν αλκοόλες.
68.
Η φαινόλη (C6H5OH) αντιδρά με NaOH και με Na.
69.
Με επίδραση νερού στα αντιδραστήρια Grignard προκύπτουν κορεσμένες μονοσθενείς αλκοόλες.
70.
Το 1,3-βουταδιένιο με πολυμερισμό δίνει ένα είδος τεχνητού καουτσούκ που ονομάζεται Buna.
71.
Οι δευτεροταγείς αλκοόλες οξειδώνονται σε κετόνες.
72.
Η υδρόλυση του νιτριλίου (RCN) οδηγεί στο σχηματισμό αμίνης (RCH2NH2).
73.
Με την επίδραση ενός αντιδραστηρίου Grignard (RMgX) σε φορμαλδεΰδη (HCHO) και υδρόλυση του προϊόντος προκύπτει πρωτοταγής αλκοόλη (RCH2OH) και Mg(OH)X.
74.
Το οξικό οξύ (CH3COOH) αντιδρά με την αμμωνία (NH3).
75.
Η προσθήκη Η2 στις καρβονυλικές ενώσεις οδηγεί στο σχηματισμό καρβοξυλικών οξέων.
76.
Το αντιδραστήριο Τollens oξειδώνει τις αλδεΰδες σε οξέα.
77.
Με αφυδάτωση της αιθανόλης, παρουσία πυκνού Η2SO4 / 170 οC, παράγεται αιθίνιο (Η-C ≡C-H).
78.
Η ένωση CH3CH2CH(OH)CH3 ονομάζεται 1-βουτανόλη.
79.
Κατά την προσθήκη HCl σε CH3-CH=CH2 παράγεται ως κύριο προϊόν η ένωση CH3CHClCH3
80.
Η εστεροποίηση ενός καρβοξυλικού οξέος με αλκοόλη γίνεται σε όξινο ή σε βασικό περιβάλλον
81.
Η διάκριση της φαινόλης από την αιθανόλη γίνειται με διάλυμα ΝaΟH και φαινολοφθαλεΐνη
82.
Ο κανόνας Markovnikov δεν εφαρμόζεται σε προσθήκη Grignard σε καρβονυλικές ενώσεις.
83.
Μπορούμε να διακρίνουμε μία αλκοόλη από ένα αιθέρα με επίδραση μεταλλικού Νa.
84.
Από τα καρβοξυλικά οξέα μόνο το μεθανικό οξύ (HCOOH) παρουσιάζει αναγωγικές ιδιότητες.
85.
Τα καρβοξυλικά οξέα διασπούν τα ανθρακικά άλατα.
86.
Στην αντίδραση με χημική εξίσωση: CH2 = CH2 + Br2 → →→ CH2Br-−CH2Br το Br ανάγεται.
87.
Οι φαινόλες είναι ισχυρότερα οξέα από τις αλκοόλες.
88.
Οι εστέρες κορεσμένων μονοκαρβοξυλικών οξέων διασπούν τα ανθρακικά άλατα, εκλύοντας CO2
89.
Το HCOONa όταν οξειδωθεί με όξινο διάλυμα KMnO4 παράγει διοξείδιο του άνθρακα.
90.
Οι αλδεΰδες οξειδώνονται και με πολύ ήπια οξειδωτικά μέσα.
91.
Αν ένας υδρογονάνθρακας αποχρωματίζει διάλυμα Br2 σε CCl4, τότε αυτός είναι αλκένιο.
92.
Η προπανάλη είναι η μοναδική αλδεΰδη που δίνει την αλογονοφορμική αντίδραση.
93.
Όλα τα αλκίνια αντιδρούν με μεταλλικό νάτριο.
94.
Αν μια καρβονυλική ένωση δίνει ίζημα με αλκαλικό διάλυμα I2 αλλά και με αμμωνιακό διάλυμα AgNO3, τότε πρόκειται για την προπανόνη.
95.
H οργανική ένωση με μοριακό τύπο C3H8O αντιδρά οπωσδήποτε με Να.
96.
Η προπανόνη αποχρωματίζει διάλυμα Br2 σε CCl4.
97.
Το HCOOH αντιδρά τόσο με ΚΗCO3 όσο και με όξινο διάλυμα ΚMnO4.
98.
Η αιθανόλη αντιδρά με NaOH.
99.
Οι αλδεΰδες αντιδρούν με αμμωνιακό διάλυμα νιτρικού αργύρου (αντιδραστήριο Tollens).
100.
Tο προπίνιο (CH3C ≡CH) έχει ιδιότητες οξέος.
101.
Τα καρβοξυλικά οξέα αντιδρούν με Νάτριο (Νa).
102.
Η φαινόλη (C6H5OH) δεν αντιδρά με NaOH
103.
Τα καρβοξυλικά οξέα RCOOH και οι αλκοόλες ROH αντιδρούν με νάτριο (Νa).
104.
Τα αλκίνια του τύπου αντιδρούν με Νa.
105.
Η προπανάλη και η προπανόνη μπορούν να διακριθούν μεταξύ τους με επίδραση φελίγγειου υγρού.
106.
Η φαινόλη (C6H5OH) δεν αντιδρά με υδατικό διάλυμα NaΟH
107.
Τα καρβοξυλικά οξέα (RCOOH) αντιδρούν με ανθρακικά άλατα.
108.
Οι αλκοόλες (ROH) αντιδρούν με NaOH.
109.
Οι κετόνες αντιδρούν με το αντιδραστήριο Tollens (αμμωνιακό διάλυμα νιτρικού αργύρου).
110.
Η προπανόνη αποχρωματίζει διάλυμα Br2 σε CCl4.
111.
Το διάλυμα Br2/CCl 4 δεν αποχρωματίζεται κατά την προσθήκη κορεσμένου υδρογονάνθρακα.
112.
Το αντιδραστήριο Tollens οξειδώνει κετόνες.
113.
Με προσθήκη HCN σε καρβονυλική ένωση και υδρόλυση του προϊόντος, προκύπτει 2–υδροξυοξύ.
114.
Η αντίδραση CH3OK + CH3Cl → CH3OCH3 + KCl είναι αντίδραση εξουδετέρωσης.
115.
Κατά τη διάλυση CH3OH σε H2O γίνεται η επόμενη αντίδραση: :
116.
Κατά τον πολυμερισμό του 2−-μεθυλο-−2-−βουτένιου προκύπτει πολυμερές με τύπο (–CH2-C(CH3)=CHCH2-)ν
117.
Η επίδραση NaOH σε αλκυλαλογονίδιο μπορεί να οδηγήσει σε δύο διαφορετικά προϊόντα που ανήκουν σε διαφορετικές ομόλογες σειρές.
118.
Το κύριο προϊόν της επίδρασης αλκοολικού διαλύματος ΝaΟΗ στο 2-χλωροβουτάνιο με θέρμανση είναι το 2-βουτένιο.
119.
Kατά την αφυδραλογόνωση του 2-χλωροβουτάνιου προκύπτει ως κύριο προϊόν το 1-βουτένιο.
